پلی بوتادین رابر 1220 تخت جمشید

پلی بوتادین رابر یکی از نخستین انواع الاستومر یا لاستیک مصنوعی بود که اختراع شد. از آنجایی که این پلیمر بسیار به لاستیک طبیعی، یعنی پلی‌ایزوپرن، شباهت دارد، استفاده ی از آن به عنوان یک الاستومر نیاز به فکر چندانی نداشت. این لاستیک برای مصارفی که با دماهای پایین سر و کار دارند، مناسب است. عاج تایرهای اتومبیل اغلب از کوپلیمرهای پلی بوتادین ان ساخته می شوند. تسمه ها، شلنگ ها، واشرها و سایر قطعات اتومبیل نیز از پلی بوتادین ساخته می شوند، زیرا نسبت به دیگر پلیمرها در مقابل دماهای پایین مقاومت بهتری از خود نشان می دهد. بسیاری از پلیمرها در نتیجه ی پدیده ای که انتقال شیشه‌ای نامیده می شود، در دماهای پایین شکننده می شوند. لاستیک سختی که پلی استایرن، پلی بوتادین یا لاستیک ، نامیده می شود، یک کوپلیمر حاوی پلی بوتادی ان است.

به طور کلی پلی بوتادین رابر نسبت به لاستیک طبیعی پردازش سخت تری دارد. در بسیاری از موارد با پردازش پلیمر ، تغییر در فرمول های ترکیبی یا مخلوط کردن با سایر لاستیک ها ، مشکلات پردازش برطرف شده است. وجود لاستیک طبیعی مشکلات پردازش را کاهش داده و خاصیت کششی و پارگی پلی بوتادین را بهبود می بخشد.